Van wereldverbeteraars en geitehoeders

De "Gîte la Maison Jaune" van Stefan en Francoise herbergt nog 1 randonneur André van Québec, die de Sentier in de andere richting aflegt. Zoals iedereen het hier trouwens volgens de topo-guide doet: van de zee naar de Pyreneeën. Eén koppige belg die het andersom doet, yes me.
Even situeren: round table latenight: Stefan, Francoise, André en ik dus.
Stefan, 70-er, vroeger oceanograaf en bibliothecaris heeft de consumptie maatschappij een 10tal jaren vaarwel gezegd en hoedt hier op deze rotspartij zijn geiten en schapen, maakt kazen en houdt van zijn vast dagritme en de avondgesprekken met de passanten op de Sentier.
André, de Quebecois, blijkt vroeger advokaat geweest te zijn en komt er tijdens de tafelgesprekken voor uit 100% overtuigd katholiek te zijn en doet de Sentier als een pelerinage om als kristen vergiffenis te vragen voor wat de katholieke kerk de Katharen heeft aangedaan...meer dan 800 jaar te laat, maar soit...
Het hoeft niet gezegd dat - mede door de lokale wijn die rijkelijk vloeit - de gesprekken verwilderen tot hoogdravende theoriën over fanatisme, democratie, godsdienst, onze planeet, en al de rest dat ik vergeten ben. Om maar te zeggen: zet 2 of 3 intellectuelen bij mekaar en binnen de kortste keren heb je avondvullende animatie: een advocaat die koste wat kost zijn gelijk wil en een ex-wetenschapper die bewijzen aanvoert van het tegendeel. Heerlijk toch,  ergens in de middle of nowhere een gehucht bewoond door artiesten, muzikanten en vreemde vogels die het zelfbeschikkingsrecht hebben omarmd en als bijna-kluizenaar op hun berg leven.
Faut le faire, maar nogmaals not my cup of tea.

Over halfweg
Vanaf vanochtend, grijs bij het ontwaken maar met een schuchtere zon onderweg, zal de helft van deze tocht erop zitten, in afstand wellicht - nog een 125 km en 6 dagen stappen richting zee.
Het andersom afleggen van de Sentier heeft zo zijn voordelen. Zoals vandaag bijvoorbeeld: vanaf het hoogplateau van Quirbajou (810m) naar beneden, oostwaarts richting zee. De hoogtes van de cols duiken nu onder de 500 m om binnen enkele dagen te eindigen op zeeniveau. Tenzij die ene laatste 3 km vanuit Puilaurens (met z'n machige burchtruïne bovenop een hoge kalkrots)

naar de gîte voor vanavond in Aigues Bonnes, een klim goed voor zo'n 10 fitnessbeurten als je het zweetpercentage in acht neemt.